While scanning my facebook news feed, I saw this story of Lola Ramona Correa written by Ms. Marianne Amarga. Marianne said that she saw Lola Ramona at a grotto in Teresa, Sta. Mesa, Manila, few steps away from PUP Sta. Mesa Main Campus where Marianne was studying at. Marianne felt sympathetic to Lola Ramona because of how she looks. So Marianne tried to approach her and lend her some coins and a carton of milk. Then Marianne and Lola Ramona fall into a serious conversation about the old woman herself and how did she ended up staying at the grotto.
Here's a grabbed copy from Facebook of Marianne and Lola Ramona's conversation (please translate to a language you are comfortable with) :
Kanina habang naglalakad pauwi sa Teresa PUP, Sta.Mesa Manila.
May nakita akong matandang naka-upo sa tabi ng grotto.
Binigyan ko ng 4 pesos, habang inutusan ko yung kaibigan ko na bumili ng Anlene
para inumin ni lola.
Nakaka-awa yung ichura nya. Habang may dala syang cane, na may naka-sabit na mga ID at iba pang card.
Nagtanong ako, "Nay napano po kayo?"
Sabi nya, "Iniwan ako nang anak ko dito, sabi nya babalikan nya ko. Hanggang ngayon wala pa din sya."
Sabi ko naman, "Taga saan po ba kayo nay?"
Sagot nya, " Sa pasig. Taga dun ung anak ko."
Binigyan ko sya ng 30 pesos. Sa tingin ko naman eh malaking tulong na yun para maka-uwi sya.
Hanggang sa tinanong ko bakit sya naka-tungkod. Kung may sakit ba sya o ano.
Sabi ni Nanay eh, "Dalawang taon na yung nakalipas mula nung masagasaan ako ng kotse. Di ako manloloko anak, 85 years old na ako, sa katibayan nya eto yung mga ID ko, business permit.
Dahil may negosyo ako dati, nag-xe2rox kami. Pero yung inampon ko eh niloko ako. Pinapirma ako dahil ibebenta daw nya yung lupain namin ng 6 million, tapos P400,000 pa lang ang naibigay nya sakin, umalis sya sa bansa. Yung bunso na inampon ko naman eh kinuha din yung mga naipundar ko at iniwan ako dito. Hanggang ngayon naghihintay ako na balikan ako. Napaka-walanghiya nila. Pinag-aral ko sila, tapos ganito gagawin nila sakin. (Pinakita nya sakin yung mga litrato nya) Eto pa nga ako noon, kasama ko si Joseph Estrada, nagpapicture ako. Tapos eto yung inampon ko.
Wala kasi akong asawa anak eh, ang gusto ko lang sa ngayon eh maka-uwi na sa Davao. Kasi nandun yung mga pamangkin ko at kapatid ko aalagaan nila ako dun."
Sabi ko naman eh. "Nay gusto nyo po bang ihingi ko kayo nang tulong? Sa simbahan o kaya sa home for the aged. O hindi kaya sa mga sikat na TV show? Kung hindi nyo mamasamain kukuhaan ko kayo ng litrato para makahingi tayo nang tulong."
Sabi nya. "Sige anak salamat! Pagpalain ka nang diyos! Maraming salamat may katulad mo na tumulong at pumansin sakin."
May nakita akong matandang naka-upo sa tabi ng grotto.
Binigyan ko ng 4 pesos, habang inutusan ko yung kaibigan ko na bumili ng Anlene
para inumin ni lola.
Nakaka-awa yung ichura nya. Habang may dala syang cane, na may naka-sabit na mga ID at iba pang card.
Nagtanong ako, "Nay napano po kayo?"
Sabi nya, "Iniwan ako nang anak ko dito, sabi nya babalikan nya ko. Hanggang ngayon wala pa din sya."
Sabi ko naman, "Taga saan po ba kayo nay?"
Sagot nya, " Sa pasig. Taga dun ung anak ko."
Binigyan ko sya ng 30 pesos. Sa tingin ko naman eh malaking tulong na yun para maka-uwi sya.
Hanggang sa tinanong ko bakit sya naka-tungkod. Kung may sakit ba sya o ano.
Sabi ni Nanay eh, "Dalawang taon na yung nakalipas mula nung masagasaan ako ng kotse. Di ako manloloko anak, 85 years old na ako, sa katibayan nya eto yung mga ID ko, business permit.
Dahil may negosyo ako dati, nag-xe2rox kami. Pero yung inampon ko eh niloko ako. Pinapirma ako dahil ibebenta daw nya yung lupain namin ng 6 million, tapos P400,000 pa lang ang naibigay nya sakin, umalis sya sa bansa. Yung bunso na inampon ko naman eh kinuha din yung mga naipundar ko at iniwan ako dito. Hanggang ngayon naghihintay ako na balikan ako. Napaka-walanghiya nila. Pinag-aral ko sila, tapos ganito gagawin nila sakin. (Pinakita nya sakin yung mga litrato nya) Eto pa nga ako noon, kasama ko si Joseph Estrada, nagpapicture ako. Tapos eto yung inampon ko.
Wala kasi akong asawa anak eh, ang gusto ko lang sa ngayon eh maka-uwi na sa Davao. Kasi nandun yung mga pamangkin ko at kapatid ko aalagaan nila ako dun."
Sabi ko naman eh. "Nay gusto nyo po bang ihingi ko kayo nang tulong? Sa simbahan o kaya sa home for the aged. O hindi kaya sa mga sikat na TV show? Kung hindi nyo mamasamain kukuhaan ko kayo ng litrato para makahingi tayo nang tulong."
Sabi nya. "Sige anak salamat! Pagpalain ka nang diyos! Maraming salamat may katulad mo na tumulong at pumansin sakin."
So for those who are good at heart and also felt the same sympathy I felt when I saw this story, then make an action. Share to everyone or specially to the authorities. Just one click may change Lola Ramona's life. You may reach me through the Blog Prince's Fan page or Twitter account. Or you can reach Marianne through her Facebook account>>> https://www.facebook.com/yan.eleven?ref=ts&fref=ts
YOU CAN LIKE THE BLOG PRINCE'S FAN PAGE >> https://www.facebook.com/dblogprince >> TO KEEP UP WITH THE UPDATES :)
Thank you very much guys for visiting "The Blog Prince", i hope you'll continue supporting my site and just enjoy it :) d(>.<)b V
follow me on twitter :) >> https://twitter.com/theblogprinceYOU CAN JOIN MY BLOGGING COMMUNITY SIMPLY BY CLICKING "JOIN THIS SITE" ON THE UPPER RIGHT CORNER :) THANK YOU!
